محققان گفته‌اند طبق یافته‌هایشان، هورمون اکسی‌توسین که عموما از آن به «هورمون عشق» یاد می‌شود خواص بهبوددهنده قلب دارد.
بدن انسان اکسی‌توسین را حین فعالیت‌هایی از قبیل شیردهی و زایمان، عمل جنسی و ورزش تولید می‌کند. این هورمون را تقویت‌کننده و ترویج‌دهنده پیوندهای اجتماعی می‌دانند و گاهی نیز از آن به «هورمون حال خوب کن» یاد می‌کنند.
طبق این مطالعه که متخصصان دانشگاه ایالتی میشیگان انجام داده‌اند شاید این هورمون کارایی دیگری نیز مرتبط با بازسازی یاخته‌های قلب برای بهبود آن داشته باشد.
محققان دریافتند اکسی‌توسین قادر به تحریک یاخته‌های بنیادی لایه بیرونی قلب (اپی‌کاردیوم) است تا به لایه میانی (میوکاردیوم) منتقل شوند.
این یاخته‌های بنیادی سپس به کاردیومیوسیت تبدیل می‌شوند که یاخته‌های عضلانی عامل انقباض قلب‌اند. پس از سکته قلبی، این یاخته‌های عضلانی می‌میرند و به دلیل ماهیت بسیار تخصصی‌شان دیگر نمی‌توانند خود را احیا کنند.
طبق این مطالعه که در نشریه فرانتیرز این سل اند دیولپمنت بیولوژی (Frontiers in Cell and Development Biology) منتشر شده است از اکسی‌توسین «روزی می‌توان برای کمک به بازسازی قلب انسان پس از سکته قلبی استفاده کرد.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
پس از سکته قلبی، این یاخته‌های عضلانی می‌میرند و به دلیل ماهیت بسیار تخصصی‌شان دیگر نمی‌توانند خود را احیا کنند.
محققان برای دست یافتن به این کشف، سازوکارهای ترمیم قلب را در گورخر ماهی بررسی کردند. این ماهی می‌تواند قلب خود را حتی پس از آن‌که تا یک‌چهارم‌اش بر اثر حمله شکارچیانش از بین رفته باشد ترمیم و احیا کند.
این محققان می‌خواستند بفهمند گورخر ماهی چطور قلبش را چنین کارآمد بازسازی می‌کند. طبق مطالعات قبلی، زیرمجموعه‌ای از لایه بیرونی قلب را می‌توان «از نو برنامه‌ریزی» کرد تا به یاخته‌هایی شبه‌بنیادی به نام نیایاخته‌های مشتق از لایه بیرونی (EpiPCs) تبدیل شوند.
به گفته این نویسندگان، این نیایاخته‌ها می‌توانند یاخته‌های ماهیچه و سایر انواع یاخته‌های قلب را بازسازی کنند، اما «در شرایط طبیعی» برای بازسازی قلب انسان کارآمد نیستند.
اما طبق یافته‌های این محققان، در گورخر ماهی افزایش اکسی‌توسین کمک می‌کند تا یاخته‌های موضعی تحریک شوند و به «EpiPCs بسط و توسعه یابند» و سپس به لایه میانی قلب انتقال یابند و به یاخته‌های ماهیچه، رگ‌های خون و دیگر یاخته‌های قلب تبدیل شوند.
اکسی‌توسین نیز طبق یافته‌های این مطالعه در شرایط آزمایشگاهی بر بافت‌های انسان اثر مشابهی دارد و کمک می‌کند تا یاخته‌ها تحریک و «با سرعتی تا دو برابر میزان سوخت‌وساز پایه» به EpiPCs تبدیل شوند.
در ضمن کاهش اکسی‌توسین از پدید آمدن EpiPCs در محل کشت جلوگیری کرد.
دکتر آیتور اگیر، نویسنده ارشد این مطالعه و استادیار گروه مهندسی پزشکی دانشگاه ایالتی میشیگان می‌گوید: «اکسی‌توسین به دلایل دیگر دارای کاربرد گسترده درمانگاهی است، بنابراین دور از تصور نبود که بعد از آسیب‌های قلبی برای بیماران هم به کار گرفته شود.»
«حتی اگر بازسازی قلب فقط به‌صورت جزئی هم باشد، مزیت‌های فراوانی برای بیماران می‌تواند داشته باشد.»
او افزود برای بررسی چگونگی کمک گرفتن از اکسی‌توسین برای افراد پس از دچار شدن به جراحت قلبی تحقیقات بیشتری لازم است.
او قبول دارد که «خود اکسی‌توسین در گردش خون عمر کوتاهی دارد و بنابراین اثرات آن بر انسان ممکن است دستخوش محدودیت شود.» اما «در چنین شرایطی داروهایی که برای داشتن عمر طولانی‌تر یا قابلیت بیشتر به‌طور خاصی طراحی شده باشند می‌توانند مفید باشند.»
© The Independent
